Aandenken in lood en glas.

Uitgelicht door Inloophuis Sentire
Aandenken in lood en glas voor Erica, Jeroen, Ton en Mathijs als waardering voor hun bijdrage aan de avond, gemaakt door Roboodt.

Roboodt

Als beeldend kunstenaar werk ik voornamelijk met de materialen lood, glas, en leisteen. Deze materialen lenen zich bij uitstek voor monumentaal werk. Ze zijn duurzaam, maar veranderen wel onder invloed van de tijd. Daarbij zorgen licht, schaduw en neerslag voor een steeds wisselende uitstraling.  

… kunst is soms niet meer dan spelen, spelen als volwassene.

BeeldbouwerI

In mijn beeldend werk speel ik met het gegeven van lijn en vlak versus massa en volume.Lood en leisteen, zijn materialen die zwaar ogen, die massa en volume hebben. Deze materialen gebruik ik juist voor het spel van lijnen en vlakken. Glas is transparant en daardoor lijkt het alsof het nauwelijks volume heeft. Echter, glas gebruik ik vaak juist om volume aan mijn beelden te geven. Een kunstwerk heeft vaak een formele en een informele kant.In mijn kunst maak ik dan ook onderscheid tussen ‘ornamenten’ en ‘beeldspiegels’ . De formele kant is wat je als toeschouwer waarneemt: een spel van lijnen, een schittering, is een werk groot of klein, zwaar of licht, e.d.  De informele kant is het verhaal wat een kunstwerk probeert te vertellen.Is bij een kunstwerk het informele meer aanwezig dan het formele, dan noem ik dat een ‘beeldspiegel’. Het verhaal kan de toeschouwer een spiegel voorhouden. Heeft in een kunstwerk juist het formele de boventoon dan noem ik dat  werk een ‘ornament’. De toeschouwer heeft bij een ‘ornament’ vooral een esthetische beleving.  

Voordat ik mijn beelden ga bouwen, maak ik vaak één of meerdere schaalmodellen. Die ik consequent schetsen blijf noemen. Al bouwend en goed kijkend naar de schets voel ik mij dan ook meer beeldbouwer dan beeldhouwer. 

roboodt.nl

Jeroen Stek en Ton Kemp nemen het applaus in ontvangst aan het einde van hun voorstelling, die leuk, leerzaam, verbindend en bijzonder was.
Aukje met longarts Erica Geraedts. Haar bijdrage aan de avond was indrukwekkend en er klonk hoop door in haar verhaal. 

Introductie

Uitgelicht door Inloophuis Sentire

Mijn naam is Aukje Bakker

Augustus 2017 kreeg ik totaal onverwacht de diagnose uitgezaaide longkanker.

De diagnose, van gezond naar ongeneeslijk ziek, was de start van een heftige periode. Ik bleek in aanmerking te komen voor immuuntherapie gericht op het versterken van het afweersysteem.

September 2017 heb ik het eerste goede nieuws kunnen delen: de uitkomst van de scan was veelbelovend. Zowel de primaire tumor als de uitzaaiingen in de lymfeklieren waren spectaculair afgenomen. Nu bijna 2 jaar verder blijven mijn bloedwaarden en de CT-scan gelukkig ongewijzigd goed.  

Na de diagnose “niet kleincellig longkanker stadium IV” stapte ik een voor mij geheel nieuwe onbekende, angstige, onzekere en stressvolle wereld binnen. Ik ben werkzaam als verpleegkundige in het ziekenhuis, maar dan nog was het voor mij een absoluut andere wereld als patiënt.

Vragen kwamen bij mij boven zoals:

Is er nog behandeling mogelijk, waar en wat?

In hoeverre heb ik als patiënt nog de regie over welke keuzes er worden gemaakt?

De patiëntenvereniging is daarvoor onmisbaar. Hier kan je terecht met al je vragen, daar is de laatste informatie over behandelmethodes en bij welke ziekenhuizen je voor behandeling terecht kunt en je ontmoet lotgenoten.

Mijn doel is om met jou, geld in te zamelen voor de patiëntenvereniging Longkanker Nederland www.longkankernederland.nl

Daarom organiseerde ik op 9 september 2019 om 20.00 u. in LantarenVenster Rotterdam een benefietvoorstelling.

Introductie Guus Bakker – (huis)fotograaf maandag 9 september.

door Inloophuis Sentire
Guus Bakker

Mijn naam is Guus Bakker (b .1989 NL) en ik woon en werk in Rotterdam. Tijdens mijn studie fotografie aan de Koninklijke Academie voor de Schone Kunsten (KASK) te Gent, heb ik mijn interesse in de documentaire fotografie ontwikkelt. Ik ben gefascineerd door mensen en hoe men zich in een gemeenschap beweegt. Ik wil mijn onderwerp beter begrijpen door te observeren en wil de kijker verwonderen en laten nadenken over het beeld. Ik ben op zoek naar schoonheid en een menselijke maat in leefwerelden die voor mij onbekend zijn. De afgelopen jaren heb ik reportages gemaakt waarvoor ik verschillende groepen mensen heb gevolgd, zoals vrachtwagenchauffeurs, buurthuis-bewoners, vluchtelingen in Griekenland en straatkinderen in Kenia.
Naast autonome projecten ben ik werkzaam als freelance fotograaf en werk ik voor verschillende opdrachtgevers zoals van het AD, het Erasmus MC, de Kracht van Rotterdam en de Knack.

http://www.guus-bakker.com



     

Nog negen dagen te gaan en dan is het zover.

door Inloophuis Sentire

“ Nog negen dagen en dat is het zover: de benefietavond in het teken van Aukje en Longkanker Nederland.

Aukje is een van de ‘gelukkigen’ waarbij immuuntherapie werkt. En wat ‘werkt’ inhoudt blijft spannend. Immuuntherapie voor longkanker bestaat nog niet zo lang.

De meeste mensen met longkanker gaan er nog steeds dood aan. Wat zou het mooi zijn als immuuntherapie voor mensen een blijvend effect heeft. Wanneer je net hoort dat je longkanker hebt, hoop je dat er een behandeling is die jou kan helpen. Over immuuntherapie krijgen wij als patiëntenorganisatie de meeste vragen. Daarom hebben we een lange lijst met vragen en antwoordenhierover op onze website staan. Ook hebben we een besloten Facebookgroep voor mensen die immuuntherapie krijgen of hiermee gaan starten. Hierin kan je informatie en ervaringen met elkaar uitwisselen. Ook Aukje is lid van deze Facebookgroep. Dit zijn slechts een paar dingen die we bijdragen als patiëntenorganisatie. Er zijn elk jaar 13.000 mensen die longkanker krijgen. Een patiëntenorganisatie helpt de patiënt zelf direct met informatie(materialen), organiseren van bijeenkomsten en lotgenotencontact. Daarnaast hebben wij met veel ziekenhuizen direct contact om te kijken hoe we kunnen helpen op de werkvloer de zorg te verbeteren. Dit kunnen doen we samen met patiënten uit onze adviesraad. Ook daar is Aukje lid van.

Mooi dus een avond voor ons samen, we zijn dankbaar voor dit initiatief.”

Lidia Barberio, manager Longkanker Nederland 

“Kijk mij nu!”

door Inloophuis Sentire

Afgelopen maandag kuur nr. 33 in het Groene Hart Ziekenhuis gekregen. Ik reageer nog steeds positief op het medicijn. De fysieke en geestelijke impact van de kuur op mij is in het algemeen gesproken goed en voor mij behapbaar. Ik heb mijn eigen weg gevonden om hier mee om te gaan. Het eind van mijn behandeling komt nu snel in zicht. Over 3 weken de laatste in de rij van 34 kuren.

Ik kan de eerste kuur nog zo voor me halen. Het lijkt wel gisteren. Ik stapte een volledige nieuwe, onbekende en angstige wereld binnen. Ik zou een infuus krijgen en dan zou er zomaar pembrolizumab mijn lichaam binnen komen. Onomkeerbaar in mijn lijf. Ik kan dan niets meer doen, dan gewoon mezelf overgeven en hopen dat het medicijn haar werk zou gaan doen. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik was één en al stress en spanning. Hoe en wat ging er gebeuren? Hoe zou dat voelen? Zou de kuur haar werk doen? En zou ik geen van alle ernstige bijwerkingen krijgen? De ernstige bijwerkingen waar ik voorlichting over gehad had.  

Ik kwam in het Erasmusziekenhuis in Rotterdam en ik moest mij melden op de longafdeling in het oude gebouw. Hier werden destijds nog de kuren voor de longpatiënten gegeven. Ik kwam in een stoel met een prachtig uitzicht op Rotterdam. Alleen dat al zorgde voor mij al voor afleiding. Tegenover mij zat een oudere meneer en hij haalde de spanning bij mij weg door zijn opmerking: “meisje maak je maar niet ongerust ik krijg nu al mijn 22ste kuur en kijk mij nu!” 

Dit was het begin van 33 kuren pembrolizumap en “kijk mij nu!” 

Ik was erg blij met alle informatie van Longkanker Nederland. Maar met name het lotgenoten contact heeft mij in de afgelopen twee jaar erg veel steun gegeven.